ایده ها

6 فوریه 2014- تعویض باتری احتمالا به زودی چیزی متعلق به گذشته باشد .محققانی از A*STAR انیستیتو مایکروالکترونیکز در حال بهره برداری از ارتعاشات فرکانس پایین ، درسترسترین در همه جا وفروانترین منبع انرژی اطراف ما هستند، تا بصورت نامحدود ادوات الکترونیکی مقیاس کم را تغذیه کنند.بهره بردارانرژی انیستیتو مایکروالکترونیز قادر هست تا به طور مداوم در بازه های وسیع  فرکانسهای ارتعاشات در محیطهای مختلف را به برق تبدیل کند. این پیشرفت راه حل سبز،اقتصادی و طولانی مدت پایدار ارائه میکند تا شارژ مجدد یا تعویض منابع انرژی برای ادوات مینیاتوری را از بین ببرد.

برای استفاده موثراز ارتعاش فرکانس پایین، تلاشهای عمومی بر روی توسعه اندازه ادوات متمرکز می شود تا خروجی برق بیشینه به دست آید، که بهره برداری از این انرژی را محدود میکند. بعلاوه طراحی های گزارش شده فقط در یک فرکانس ثابت عمل می کنند، که به طور چشمگیری کارآرایی مولد برق را در محیط های خاص کاهش می دهد.

برای برخورد با چالشهای طراحی، مححقان انیستیتو بهره بردار از نمونه ی بر پایه نیترید آلومینیوم که توانایی تولید برق با چگالی بالای 0.0015 وات در سانتی متر مکعب که 3 برابر باطریهای معمولی در طول 10 سال را دارد استفاده کرده است. بمانند یک منبع غیر قابل تغییر، ویژگی قابل توجه چگالی برق باعث کاهش هزینه ها و پشتیبانی خدمات منابع برق خواهد شد.

بهره بردار انرژی همچنین انعطاف منابع ارتعاش فرکانس پایین را توسعه می دهد که در بازه 10 تا 100 هرتز می تواند بهره برداری کند. بازه نمونه گیری وسیع اکنون منابع ارتعاشی دنیای واقعی را با وجود تصادفی و غیر منظم بودن برای تولید بیشتر کنترل می کند .

دکتر لکس گو مدیر سنسورها و برنامه محرکهای مایکروسیستم انیستیتو ، که ایده بهره برداری انرژی را داده، نظر داد که"استراتژی طراحی ما از اثر کوپلینگ بین رزنانس هلمهولتز و ازبین بردن جریان گردابی برای بالا بردن رزنانس هلمهولتز و پایین آوردن فشار ورودی آستانه ای بهره برداری می کند. با انتقال انرژی فرکانس پایین ورودی به سیال تحت فشار ، سیال با ارتعاش ورودی تصادفی را با فرکانسهای رزنانس پیش تعریف شده منطبق می شود(هم فازی) ، بنابراین قادر به استفاده کامل ارتعاش از طیف فرکانس پایین کامل می شود.

پرفسور دیم لی کوانگ، مدیر اجرایی انیستیتو،می گوید:"این پیشرفت فرصت چشم گیر را معرفی میکند تا به صورت عملی تحقق ببخشد، مدل جدید انرژی پایدار و کارآ با ضریب جذاب در شکل کوچک، راه حل ارزان و کاربردهای وسیع از ادوات پزشکی قابل کشت، ارتباطات بی سیم و شبکه های سنسورها،تا سایر الکترونیک های سیار که جامعه سیار آینده را فراهم می سازد."

اینو گرافی هاب های نوآوری دنیا که در راس آنها سیلیکون ولی با 11.2 میلیارد دلار سرمایه گذاری قرار دارد.برترین شرکتهای دره سیلیکون ، گوگول واپل  هستند.در رتبه دوم بوستون با 3.6 میلیارد دلارقرار دارد.بیشترین سرمایه گذاری در صنعت  زیست پزشکی آمریکا در این ایالت هست. این ایالت دارای 85 کالج و دانشگاه هست.در رتبه سوم پاریس - ساکلی با سرمایه گذاری مشترک 3.25 میلیارد دلار قرار دارد. شزکتهای ایی ای دی اس و زیمنس در این مرکز قرار دارند.شهر نوآوری اسکالوف روسیه با 2.5 میلیارد دلار سرمایه گذاری ذر رده بعدی قرار دارد. شرکتهای آی بی ام و روس نانو در راس این مرکز هستند. این مرکز 900 هکتار وسعت دارد و ام آی تی درآنجا دانشگاه طراحی کرده است.

انبارهای شهری، ساختمانهای متروک و بلند طبقه آخرین مکانهایی هستند که شما انتظار داریدتا دانه های انقلاب سبز را پیدا کنید. اما از سنگاپور تا اسکارانتون پنسیلوانیا، " مزارع عمودی" نوید جدید هستند،راه دوستدار محیط زیست برای تغذیه جمیعت سریع الرشد شهرهای دنیاست.

در ماه مارچ بزرگترین مزرعه عمودی دنیا مغازه اش را در اسکارنتون افتتاح می کند. ساخته شده توسط " مزارع روح سبز" در نیو بوفالو میشیگان، این مزرعه فقط در یک طبه با مساحت 3.25 هکتار خواهد بود، اما با 6 قفسه چیده شده رویهم پذیرای 17 میلیون گیاه خواهد بود. و این فقط یکی از شمار این مزارع در حال رشد می باشد.

مزارع عمودی قصد دارند تا از بروز مشکلات طبیعی در تولید محصولات غذایی در صدها کیلومتر از مراکز جمعیت مناطق مستعد خشکسالی و بیماریها که مصرف خواهند شد جلوگیری کنند. در عوض دیکسون دسپومیر- اکولوژیست دانشگاه کلمبیا در نیویورک که قهرمانی مزارع عمودی را از 1999 دارد- پیشنهاد می کند که غذا باید در طول سال در ساختمانهای چند طبقه پرورش داده شود، تا میزان انتشار آلاینده های کربنی تولیدی بواسطه حمل سزیجات و میوه جات کاهش یابد.

قفسه های گیاهان در مزارع عمودی می توانند با سیستم ذخیره آب، بدون خاک تغذیه شوند و با ال ایی دی ها که نورمصنوعی تولید میکنند در معرض نور قرار گیرند. و مدیریت آنها مشکل نخواهد بود: نرم افزار کنترلی می تواند با چرخش باله وار نور یکسان به تمام قفسه ها و گیاهان بتاباند، وبا پمپ مستقیم آب می توان از تغذیه یکسان آنها مطمئن شد.

کل دستگاه می تواند با گوشی هوشمند کشاورز نظارت شود به گفته مدیر تحقیق و توسعه " مزرعه روح سبز". او می گوید که مزرعه جدید در اسکرانتون 14 بار محصول کاهو ، بعلاوه ی اسفناج، فلفل، گوجه فرنگی،ریحان و توت فرنگی در سال خواهد داشت. خروجی آن تقریبا ده برابر بیشتر از اولین مزرعه عمودی خواهد بودکه در سال 2001 در نیو بوفالو افتتاح شد.

طرفداران می بینند که کشاورزی عمودی برای تغذیه جمیعت جهانی که شهرنشینی به سرعت ادامه دارد یک راه حل است: 86 درصد مردم تا 2050در کشورهای پیشرفته درشهرها زندگی می کنند طبق پیش بینی سازمان ملل متحد. همچنین تهیه غذا را مطمئن تر می کند چون تولید حتی در وضعیت بد جوی هم ادامه می یابد. و تا زمانیکه کشاورزان با احتیاط مراقب مزارع خود از آفات هستند، کشاورزی عمودی نیازی به آفت کشها نخواهند داشت. آنها همچنین آب بیشتری نسبت به کشاورزی زمینی ذخیره می کنند

Classic cluster: The team at Fairchild Semiconductor, shown here in 1960 in San Jose, California, would produce the first integrated circuit from silicon. Two, Gordon Moore and Robert Noyce, would later found Intel

منبع: MIT Technology review

برای 50 سال متخصصان سعی کرده اند تا بفهمند که چه چیزی دره سیلیکون را دست نیافتنی کرده است. جواب،مردم این منطقه است.از 1960، سیلیکون ولی توجه دنیا را همچون مرکز تولید تکنولوژی به دست آورده بود.دره سیلیکون صنعت الکترونیک مایکروویو را تولید کرده بود و الگویی برای همکاری صنعتی – آکادمیک درست کرده بود.رئیس جمهور فرانسه شارل دو گل از دره سیلیکون بازدید کرد واز تحقیقات تولیدی پارکهای فناوری آن در میان مزارع و باغات میوه جنوب سان فرانسیسکو شگفت زده شد.

دانشگاه استنفورد،که درقلب دره سیلیکون قرار دارد،شرکتهایی نظیر اچ پی ،شرکای واریان، واتکینز- جانسون و تکنولوژی های کاربردی را به دنیا آورد.این شرکتها صف مقدم تکنولوژی را جلو می بردند.به روشنی در دره سیلیکون در نوآوری و کارآفرینی چیزی نامتعارف داشت اتفاق می افتاد.

به زودی، سایر مناطق سعی در کپی از این جادو کردند. اولین تلاش برای بازخلق دره سیلیکون توسط کنسرسیومی از شرکت های های –تک در نیوجرسی در اواسط دهه 1960 آغاز شد. آنها فردریک ترمن را که از دانشگاه استنفورد به عنوان رئیس دانشگاه، پرفسور و رئیس دانشکده مهندسی بازنشسته شده بود استخدام کردند.

ترمن که گاها به عنوان" پدر دره سیلیکون" نامیده می شود، مدرسه تازه تاسیس استنفورد را به موتور نوآوری تبدیل کرده بود. با تشویق دپارتمانهای علوم و مهندسی به همکاری با هم، اتصال آنها به شرکتهای محلی، و تمرکز تحقیقات به نیاز صنایع، او فرهنگ همکاری و تبادل اطلاعات را خلق کرد که از آن زمان منطقه دره سیلیکون را تعریف کرده است.

این ترکیبی بود که نیوجرسی به دنبال تکرارش بود. محلی که مرکز- خانه ی پیشرو فناوری برتربرای آزمایشگاهای 275 شرکت شامل آر سی ای، مرک، و خالقان ترانزیستور، ازمایشگاه بل بود.کارکنان علوم و مهندسی ان 50 هزار نفر بودند.اما به علت نبود دانشگاههای مهندسی معتبر در منطقه، شرکتها مجبور به استخدام از بیرون بودند، و آنها ترس از دست دادن استعدادها و بهترین تکنولوژیست هایشان را داشتند.با آنکه دانشگاه پرینستون در همسایگی بود دانشکده هایش از تحقیقات کاربردی و چیزهایی که به صنعت مربوط می شدند پرهیز می کردند.

رهبران ایالتی و کسب و کار نیوجرسی ، به رهبری آزمایشگاه بل، تصمیم گرفتند که راه حل ساخت دانشگاهی خیلی شبیه استنفورد می باشد. و این چیزی بود که آرزو می کردند ترمن انجام دهد.

ترمن طرحی کشید، اما نتوانست اجرایش کند، زیرا صنعت مشارکت نکرد. این داستان بوسیله ی استوارت لزلی مستند شد و رابرت کارگن در سال 1996 مقاله ای با عنوان " فروش دره سیلیکون" نوشت . آنها می نویسند که چگونه آر سی ای مشارکت با آزمایشگاه بل را امضا نمی کند، چطور اسو نمی خواست بهترین تحقیقات خود را با دانشگاه تقسیم کند، و چگونه شرکت مرک و سایر شرکتهای دارویی خواستند دلارهای تحقیقاتی خود را در خانه نگه دارند.با وجود نیازهای مشترک ، شرکتها نتوانستند با رقبایشان کار کنند.

ترمن بعدا دوباره در دالاس سعی کرد. اما به دلایل مشابه شکست خورد.

در سال 1990، پرفسور مایکل پورتر از مدرسه کسب وکار هاروارد روش نوینی برای خلق مراکز نوآوری منطقه ای پیشنهاد کرد که این بار در نزدیکی دانشگاههای تحیقاتی موجود ایجاد می شد. او مشاهده کرد که تمرکز جغرافیایی شرکتهای مرتبط و تهیه کننده های متخصص بازده خوب و مزایای هزینه ای خوبی دارند.پورتر درخواست کرد که با خوشه کردن این اجزا، مناطق به طور مصنوعی می توانند نوآوری را تحریک کنند.

پورتر و گروه مشاورین دنباله رو روش شناسی او خوشه ها را رای دولتها و تمام دنیا تجویز کردند.فرمول همیشه یکسان بود: یک صنعت داغ و بروز انتخاب کنید، یک پارک صنعتی کنار دانشگاه تحقیقاتی بسازید، سوبسید ها و مشوق ها را برای صنایع منتخب برای قراردادن در آنجا تهیه کنید، و سرمایه گذاری مشترک خلق کنید.

چیزی که پورتر و ترمن در شناختش اشتباه کردند نه آکادمی،صنایع و حتی سرمایه گذاری تحقیقات نظامی در هوافضا و الکترونیک باعث خلق دره سیلیکون نبود. این مردم و روابط بودند که ترمن با احتیاط از بین دانشکده استفورد و رهبران صنایع پرورش داده بود.

پرفسور داشگاه برکلی کالیفرنیا خانم آنالی ساکسنیان اهمیت مردم، فرهنگ و ارتباطات را فهمید. کتاب او منتشرشده در 1994" مزایای منطقه ای: فرهنگ و رقابت در دره سیلیکون" تکامل دره سیلیکون را با جاده 128 – حلقه ی کمربندی دور بوستون-مقاسیه می کند تا توضیح دهد که چرا هیچ منطقه ای نتوانسته موفقیت کالیفرنیا را تکرار کند.

متاسفانه، معجزه هیچ وقت و هیچ جا اتفاق نیفتاد. صدها منطقه ده ها میلیارد دلار در سرتاسر دنیا برای ساخت نسخه خودشان از دره سیلیکون هزینه کردند. اما یک موفقیت هم دیده نشد.

ساکسنیان اشاره می کند که تا سال 1970 ، بوستون در آغاز فعالیتها و سرمایه گذاری های مشترک خیلی جلوتر بود. بوستون مزایای بزرگی داشت چون به مراکزصنایع سواحل شرقی نزدیک بود.تا 1980 سیلیکون ولی و جاده 128 شبیه هم بودند: ترکیب شرکتهای بزرگ و کوچک تکنولوژی، دانشگاههای سطح جهانی، سرمایه گذاریهای مشترک، و سرمایه گذاری نظامی. و بعد سیسکون ولی از جاده 128 جلو میزند وسبقت می گیرد.

علتها در ریشه هایشان و فرهنگ است. نرخ رشد بالای شغل و تشکیل شرکتها، شبکه های متخصص و تبادل اطلاعات آسان دره سیلیکون بود که برتری داد. شرکتهای دره فهمیدند که همکاری و رقابت در عین واحد منجر به موفقیت می شود- ایده ای که حتی در قوانین نا معمول بجزتوافقهای غیررقابتی منعکس بود. اکوسیستم آزمایش ، ریسک پذیری، ودرسهای گرفته شده از شکستها و موفقیتها را حمایت می کرد. به عبارت دیگر یک سیستم باز بود- یک غول و واقعی شبکه اجتماعی خیلی پیشتر از فیس بوک بود.

توجه کنید که از 1995 تا 2005 ، 52.4% از سرمایه گذاران مهندسی و استارت آپ ها در دره سیلیکون ولی یک یا چند نفر از آنها در خارج از آمریکا متولد شده اند.این دوبرابر کل آمریکاست. مهاجرانی که برای سرمایه گذاری در سیلیکون ولی می آیند سریعا تطبیق پیدا می کنند. آنها قادر بودند به راحتی درگیر شوند، شبکه های خود را بسازند، و به مساوات مشارکت کنند. امروزه محوطه دانشگاهی شرکتی مانند گوگول شبیه سازمان ملل می باشد. کافه تریای آنها هات داگ سرو نمی کند، آنها غذا های چینی و مکزیکی ، کاری شمالی و جنوبی هندی سرو می کنند.

این گوناگونی – واقعا نوعی آزادیست- در تمام نوآوری پیشرفت می کند. فهم بازارهای جهانی که مهاجران با خود می آورند ، دانش در بخشهای مختلف، و ارتباطی که آنها با کشور مادریشان ایجاد می کنند مزیت رقابتی غیر قابل بحث برای سیلیکون ولی ایجاد کرده است برای رشد درتولید از رادیو تا چیپ کامپیوتری تا تولید موتورهای جستجو، رسانه اجتماعی، وسایل پزشکی و تکنولوژی انرژی پاک.

منبع اصلی:http://www.technologyreview.com/news/516506/silicon-valley-cant-be-copied